Το μήνα Νοέμβριο η Β΄ τάξη του Λυκείου μας επισκέφθηκε το “Βοτανικό Κήπο Ιουλίας & Αλεξάνδρου Ν. Διομήδους” και το Εθνικό, Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας.
“Βοτανικός Κήπος Ιουλίας & Αλεξάνδρου Ν. Διομήδους”
Όπως είναι γνωστό, ο πρώτος Βοτανικός Κήπος στον κόσμο ιδρύθηκε στην Αθήνα τον 4ο π.Χ. αιώνα από το μαθητή του Αριστοτέλη Θεόφραστο, ο οποίος θεωρείται σήμερα ο θεμελιωτής της Βοτανικής επιστήμης. Στην Αθήνα επίσης και συγκεκριμένα στην περιοχή η οποία από τότε καλείται ‘’Βοτανικός’’, θεμελιώθηκε γύρω στα 1840 από τον καθηγητή της Βοτανικής Fraas του Πανεπιστημίου Αθηνών ο πρώτος Βοτανικός Κήπος της σύγχρονης Ελλάδας, μικρό τμήμα του οποίου διατηρείται μέχρι σήμερα.
Στην περιοχή αυτή, μερικά χιλιόμετρα δυτικότερα, σήμερα λειτουργεί ο μεγαλύτερος Βοτανικός Κήπος της Ελλάδας αλλά και όλης της Ανατολικής Μεσογείου, ο “Βοτανικός Κήπος Ιουλίας & Αλεξάνδρου Ν. Διομήδους”.
Ο Αλέξανδρος Διομήδης μετά τον θάνατό του κληροδότησε μέρος της περιουσίας του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με σκοπό τη δημιουργία του Ιδρύματος, η οποία και έλαβε χώρα μετά από δύο χρόνια, το έτος 1952. Το όραμα του Διομήδη άρχισε να πραγματοποιείται μετά την παραχώρηση της δασικής έκτασης, στην οποία βρίσκεται σήμερα ο Κήπος, από το Υπουργείο Γεωργίας στο Ίδρυμα το 1961.
Οι εργασίες διαμόρφωσης του Βοτανικού Κήπου βασίσθηκαν στα σχέδια της καθηγήτριας του Πανεπιστημίου του Βερολίνου H. Hammerbacher. Το έτος 1975, μετά την ολοκλήρωση μεγάλου κύκλου εργασιών, ο Κήπος άνοιξε τις πύλες του στο κοινό.
Έκτοτε έχουν πραγματοποιηθεί επιπρόσθετα έργα που άλλαξαν ριζικά την αρχική εικόνα του Κήπου, όπως η δημιουργία νέων τμημάτων και η βελτίωση των ήδη υπαρχόντων, η χάραξη και η πλακόστρωση δρόμων και μονοπατιών.
Επίσης, η ανέγερση νέου μνημείου προς τιμήν των εκτελεσθέντων στο χώρο του Κήπου το 1945 από τους Γερμανούς, η κατασκευή νέων γραφείων, εργαστηρίου, αποθήκης μηχανημάτων, καταλύματος εργατικού προσωπικού και οικίας φύλακα, η κατασκευή πυροφυλακίων, παιδικών χαρών και θερμοκηπίου, καθώς και ένα σύνολο έργων μικρότερης κλίμακας.
Θα πρέπει να επισημανθεί ότι η παραχώρηση της δασικής έκτασης από το Υπουργείο Γεωργίας στο Ίδρυμα έγινε υπό τον όρο ότι η διαμόρφωση του χώρου του Κήπου δεν θα επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό το φυσικό δασικό τοπίο. Ως εκ τούτου, κατά τη διάρκεια των εργασιών διαμόρφωσης του Κήπου πραγματοποιήθηκε περιορισμένη υλοτόμηση πεύκων, κυπαρισσιών και άλλων δασικών ειδών, δημιουργήθηκε δε στο καλλιεργημένο τμήμα του Κήπου, ένα οικοσύστημα στο οποίο συμβιώνουν και αναπτύσσονται αυτοφυή δασικά και καλλιεργούμενα είδη. Αυτό το χαρακτηριστικό καθιστά τον Κήπο μία από τις πιο σπάνιες περιπτώσεις Βοτανικού Κήπου παγκοσμίως.
Αριστερά από την Κεντρική Είσοδο έχει διαμορφωθεί το Τμήμα Ιστορικών Φυτών του Κήπου, ένα τμήμα που δε συναντάται σε κανένα άλλο Βοτανικό Κήπο στον κόσμο.
Εδώ φιλοξενούνται είδη, που αναφέρονται από την Αρχαία Ελληνική μυθολογία ως εμπλεκόμενα σε διάφορους μύθους ή αφιερωμένα στους θεούς. Υπάρχουν ακόμη είδη, τα οποία οι αρχαίοι συγγραφείς, βοτανικοί ή μη, ανέφεραν ότι χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοί μας, αλλά επίσης και φυτά που αναφέρουν η Παλαιά και Καινή Διαθήκη.
Εδώ καλλιεργείται ο νάρθηκας (Ferula communis subsp. communis), στον βλαστό του οποίου ο Προμηθέας έκρυψε τη φωτιά και τη μετέφερε κρυφά από τους θεούς στους ανθρώπους, η αφιερωμένη στην Αφροδίτη μυρτιά (Myrtus communis s.l.) που με τους κλάδους της η θεά κάλυψε το γυμνό σώμα της όταν βγήκε από τη θάλασσα, καθώς επίσης και η άκανθος (Acanthus spp.), από τα φύλλα της οποίας προήλθε η έμπνευση για τα κιονόκρανα κορινθιακού ρυθμού.
Συναντάμε επίσης τον κρίνο (Lilium candidum), ο οποίος ήταν σύμβολο αγνότητας, τον μανδραγόρα (Mandragora autumnalis), που ήταν γνωστός στην αρχαιότητα για τις φαρμακευτικές ιδιότητές του και την ανθρωπόμορφη ρίζα του, το σαπουνόχορτο (Saponaria officinalis), που το χρησιμοποιούσαν για το πλύσιμο των μάλλινων υφασμάτων και τη δρακοντιά (Dracunculus vulgaris) με την «άβρωτον και φαρμακώδη» ρίζα.
Στο Τμήμα αυτό ο επισκέπτης ενημερώνεται από τις πινακίδες των φυτών και για τα αρχαία ονόματα του κάθε είδους, μαζί με την πηγή κάθε τέτοιας πληροφορίας.
Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας
Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το πρώτο Μουσείο της χώρας, είναι ένα από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα μουσεία αρχαίας ελληνικής τέχνης στον κόσμο.
Στις αίθουσές του εκτίθενται περίφημα έργα που χρονολογούνται από την Προϊστορική έως και τη Ρωμαϊκή εποχή και προέρχονται από ανασκαφές από διάφορα μέρη της Ελλάδας. Διαθέτει επίσης μία Αιγυπτιακή Συλλογή.
Το νεοκλασικό κτήριο, έργο του Γερμανού αρχιτέκτονα Ernst Ziller, βρίσκεται σε κεντρικό σημείο και είναι ενταγμένο στη ζωή της πόλης της Αθήνας για περισσότερο από έναν αιώνα.
Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο λειτουργεί σε δύο επίπεδα.
H πρώτη βασική λειτουργία του είναι η οργάνωση του εκθεσιακού του χώρου 8.000 τ.μ. που δέχεται πολυπληθείς επισκέπτες κάθε χρόνο. Σε δεύτερο επίπεδο το Μουσείο λειτουργεί ως κέντρο μελέτης, συντήρησης και διαφύλαξης των αρχαίων.
«Μύρτις. Πρόσωπο με πρόσωπο με το παρελθόν.
Περιοδική Έκθεση στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο
Τη Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου, ώρα 11:30, εγκαινιάζεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο η περιοδική έκθεση «Μύρτις. Πρόσωπο με πρόσωπο με το παρελθόν». Πρόκειται για την παρουσίαση ενός σημαντικού διεπιστημονικού επιτεύγματος. Κεντρικό έκθεμα είναι το αναπλασμένο πρόσωπο της ανώνυμης 11χρονης Αθηναίας, που υπήρξε και αυτή, όπως και ο μέγας Περικλής, ένα από τα δεκάδες χιλιάδες θύματα του τυφοειδούς πυρετού του 430 π.Χ. Πραγματοποιείται με την ευγενική προσφορά του οδοντιάτρου – ορθοδοντικού, επίκουρου καθηγητή κου Μανώλη Παπαγρηγοράκη και, μέσω αυτού, του Πανεπιστημίου Αθηνών, ύστερα από γόνιμη συνεργασία με το Μουσείο. Η έκθεση παρουσιάστηκε πρόσφατα στο Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας. Θεωρούμε, ότι το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο αποτελεί τον κατ’ εξοχήν φυσικό χώρο για τη Μύρτιδα. Η φιλοξενία της για το Μουσείο, που εκθέτει πλήθος επιτάφιων γλυπτών και αναγλύφων, συμβολίζει μια σύγχρονη «Δεξίωση». Μοιάζει να είναι η μεταφυσική συνάντηση της Μύρτιδας με τα κορίτσια και τ’ αγόρια του Μουσείου, την Αριστίλλη, τη Μνησαγόρα, το Δίκαιο ή το Νικοχάρη, που απεικονίζονται στις επιτάφιες στήλες. Μνημεία και μνήματα του 5ου αι. π.Χ , επώνυμα κι ανώνυμα, ζωντανεύουν και συνομιλούν μαζί μας μέσα από το πρόσωπο της μικρής Μύρτιδας. Μας υπενθυμίζουν την κοινή ανθρώπινη μοίρα, το θάνατο, αλλά ταυτόχρονα και την ήττα του θανάτου μέσω της μνήμης. Δεν είναι τυχαίο, ότι η Μύρτις ανακηρύχτηκε «Φίλος των στόχων της Χιλιετίας» από τον Ο.Η.Ε.. |
Οι μαθητές μας είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν αυτή την έκθεση!!
Νεότερες αναρτήσεις Παλαιότερες αναρτήσεις Αρχική σελίδα
