Υποστολή Σημαίας
Τέλος στην πολύχρονη και γεμάτη τίτλους καριέρα του αποφάσισε να βάλει, μετά το τέλος της τρέχουσας περιόδου, ο αρχηγός του Ολυμπιακού Πρέντρακ Τζότζεβιτς. Μετά την αποχώρηση του μεγάλου αρχηγού οι ερυθρόλευκοι χάνουν τον τελευταίο από τη γενιά των παιχτών, οι οποίοι ήρθαν και έβγαλαν την ομάδα του μεγάλου λιμανιού από τα “πέτρινα χρόνια”. Έτσι, ο Ολυμπιακός, μετά τη λήξη των αγωνιστικών του υποχρεώσεων, περνάει στη μετά «Τζόλε» εποχή και κυρίως ψάχνει τον επόμενο ηγέτη, με το μόνο ερώτημα που γεννάται σε όλους να είναι το εξής: μπορεί κάποιος από τους υπάρχοντες παίχτες ή από αυτούς που θα έρθουν να σηκώσει το φορτίο της βαριάς κληρονομιάς που αφήνει πίσω του ο Σέρβος;
Ο χρόνος θα δείξει ή μάλλον καλύτερα οι κατακτήσεις.
Μπαζιωτόπουλος Δημοσθένης
Μαθητής του 4ου Λυκείου Τρίπολης κατά το Σχολικό Έτος 2006-2007 και τώρα σπουδαστής της Αθλητικής Δημοσιογραφίας στη Σχολή ΟΜΗΡΟΣ, στην Αθήνα.
Διαφημίσεις
Περπατώντας στο κέντρο της Αθήνας - αλλά και σε όλα τα προάστιά της - παρατηρείς μια μορφή βίας όχι σωματική ή λεκτική, αλλά κατεξοχήν αισθητική. Καθημερινά, όλο και περισσότερο ξεφυτρώνουν σε κολόνες, τοίχους και όπου αλλού μπορεί να φανταστεί κανείς διαφημιστικές αφίσες. Σε μια εποχή που η διαφήμιση παίζει το σημαντικότερο ρόλο, ώστε ο πολίτης - καταναλωτής να πεισθεί να αγοράσει κάποιο αγαθό και παράλληλα να ενημερωθεί για το πού και πώς θα περάσει το Σαββατόβραδό του, είναι αναμενόμενο η Αθήνα να γεμίζει κατά καιρούς με αφίσες (για καλλυντικά, συλλαλητήρια πολιτικών οργανώσεων, κλειδαράδες, φίρμες - τραγουδιστές, σχολές, τηλεοπτικά κανάλια...).
Και να φανταστεί κανείς ότι κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 που έγιναν στην Ελλάδα- με το μεγαλύτερο μέρος τους να φιλοξενείται στην Αθήνα - όλα τα παραπάνω εξαφανίστηκαν μπροστά στο βωμό τής όσο το δυνατόν καλύτερης προβολής της χώρας μας προς τα έξω. Όμως, πέντε χρόνια μετά τη λήξη των Αγώνων τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο και όπως φαίνεται κανένας δεν μπορεί να δώσει λύση σ' ένα ακόμη πρόβλημα που μαστίζει την ευρύτερη περιοχή του Λεκανοπεδίου.
Σημαντικό στοιχείο είναι ότι εκτός από την αισθητική καθημερινά «βιάζεται» και η καθαριότητα της πόλης, καθώς τις περισσότερες φορές μετά από κάποια βροχή όλες αυτές οι αφίσες πέφτουν στους δρόμους δυσκολεύοντας κάποιον να οδηγήσει ή ακόμα και να περπατήσει στα πεζοδρόμια. Έτσι, πολλές διαφημιστικές πινακίδες έγιναν αιτία θανατηφόρων τροχαίων και παρόλες τις καταδικαστικές αποφάσεις που πάρθηκαν από τα δικαστήρια οι ταμπέλες ακόμη παραμένουν στις θέσεις τους.
Άξιο αναφοράς είναι ότι ακόμα και οι Δήμοι προκειμένου να διαφημίσουν διάφορα events που λαμβάνουν χώρα στην περιοχή τους γεμίζουν την πόλη με αφίσες. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τους πολιτικούς, οι οποίοι σε περιόδους εκλογών γεμίζουν την Αθήνα με μεγάλες ταμπέλες και φεϊγβολάν προβάλλοντας τον εαυτό τους. Από τις μοναδικές οάσεις καλαισθησίας στην «έρημο» αυτή είναι η πλατεία Ομονοίας , όπου πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες απαγορεύτηκαν οι διαφημιστικές ταμπέλες που ήταν κρεμασμένες στα γύρω κτίρια.
Έτσι, εδώ μπαίνει ένα πολύ σοβαρό ερώτημα που έχει να κάνει με το αν οι πολίτες πρέπει να ευαισθητοποιηθούν από μόνοι τους ή αν η ίδια η πολιτεία θα πρέπει να δείξει το σωστό πρόσωπο, αρχής γενομένης από τις επερχόμενες εκλογές. Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε σε μια χώρα που τίποτα δε λειτουργεί σωστά, καθώς τέτοιου είδους αφισοκολλήσεις έχουν ήδη απαγορευτεί... Όμως, ουδείς συμμορφώθηκε και η ρύπανση συνεχίζεται...
Μπαζιωτόπουλος Δημοσθένης
Μαθητής του 4ου Λυκείου Τρίπολης κατά το Σχολικό Έτος 2006-2007 και τώρα σπουδαστής της Αθλητικής Δημοσιογραφίας στη Σχολή ΟΜΗΡΟΣ, στην Αθήνα.
Έρωτας στα θρανία!
Έρωτας, δύναμη, ενθουσιασμός, πάθος. Είναι όλα όσα αισθάνεται κάθε τυχερός άνθρωπος στη ζωή τούτη. Τι γίνεται όμως, όταν έχεις να λύσεις 50 εξισώσεις στην Άλγεβρα, να μεταφράσεις Αριστοτέλη και να διαβάσεις ένα σωρό άλλα μαθήματα και ο θεός Έρωτας σού χτυπάει την πόρτα; Του ανοίγεις ή περιμένεις να απαυδήσει να χτυπάει και να φύγει;
Κατά τους γονείς και τους καθηγητές πρέπει να αγνοήσεις την παρουσία του· κατά την πλειοψηφία των μαθητών το ζεις και ας είναι να καείς απ΄ τη φωτιά του!
Πραγματικά, δεν ξέρω αν υφίσταται μέση λύση και αν ναι, ποιος μου εγγυάται ότι δε θα υπάρχουν παράπλευρες απώλειες;
Όμως, αν θέλουμε να είμαστε σωστοί, πρέπει να πούμε τι είναι έρωτας. Έρωτας είναι εκείνο το συναίσθημα που κατακλύζει την ψυχή του ανθρώπου και τον κάνει να δρα απερίσκεπτα. Ειδικά, λοιπόν, όταν είσαι 18 χρονών και οι ορμόνες χορεύουν, όχι απλά σε κυριεύει, αλλά σε κατευθύνει απόλυτα. Μαρτυρίες παιδιών λένε ότι όντας ερωτευμένα δεν είχαν μυαλό για τίποτα, πολύ περισσότερο για διάβασμα. Ξυπνάς και κοιμάσαι με τη σκέψη τού αγαπημένου/η σου, ζεις και σκέπτεσαι μόνο αυτόν.
Γονείς και καθηγητές, με το δίκιο τους βέβαια, μόλις αντιληφθούν την παραμικρή ύπαρξη αισθήματος, λαμβάνουν θέσεις μάχης. Έτσι, από την πείρα τους αρχίζει μια προσπάθεια να περισώσουν ό,τι μπορούν, οι μεν από τα παιδιά τους, οι δε από τους μαθητές τους. Η προσπάθεια αυτή ενίοτε εμπεριέχει τσακωμούς και διαπληκτισμούς, που πληγώνουν και τις δυο πλευρές.
Το ζητούμενο όμως είναι άλλο: αξίζει ένας έρωτας, για να προδώσεις τα όνειρά σου;
Πολλοί υποστηρίζουν πως δεν είναι ανάγκη να αποκλείσεις τίποτα από τα δυο. Μπράβο σε αυτούς λοιπόν που το καταφέρνουν· για τους άλλους όμως τα πράγματα δεν είναι απλά.
Ταπεινή μου γνώμη είναι πως ό,τι αξίζει, μένει στη ζωή μας. Και αφού οι εξετάσεις δεν παίρνουν αναβολή, ας πάρει ο έρωτας!
Κωνσταντίνα Τζιώλα
Απόφοιτος του 4ου Λυκείου Τρίπολης κατά το Σχολικό Έτος 2007 - 2008 και τώρα πρωτοετής φοιτήτρια στη Νομική Κομοτηνής.
Νεότερες αναρτήσεις Παλαιότερες αναρτήσεις Αρχική σελίδα
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
