να ν' ήμερος να 'ναι άκακος
λίγο φαΐ, λίγο κρασί
Χριστούγεννα και Ανάσταση".
Η αιώνια πάλη του καλού με το κακό...
ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
Μια φίλη βρέθηκε τις προάλλες σε ακριβό εστιατόριο των βορείων προαστίων της Αθήνας. Ψάρι τρως εκεί, και το πληρώνεις χρυσάφι. Οι πελάτες είναι από εκείνους που αντέχει η τσέπη τους, αλλά όταν έρχεται ο λογαριασμός όλο και κάποιος θα αναφωνήσει «ρε παιδιά, ούτε στο Λονδίνο δεν πληρώνεις τόσα».
Δυστυχώς, η παράλογη χρέωση (σχεδόν σε όλους τους τομείς) δεν είναι το μόνο άθλημα στο οποίο διαφέρουμε από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Στο ίδιο εστιατόριο που βρέθηκε η φίλη, κάποιοι της παρέας, βλέποντας και αρκετούς άλλους τριγύρω να κάνουν το ίδιο, άναψαν τσιγάρο. Εκείνη τους υπενθύμισε ότι απαγορεύεται, αλλά εισέπραξε ομαδική αποδοκιμασία. Όταν διαμαρτυρήθηκε δε στον ιδιοκτήτη του καταστήματος, έλαβε την απάντηση «και τι θέλετε να κάνω εγώ, αφού όλοι καπνίζουν;». Η φίλη επιτόπου πήρε τηλέφωνο την «υπηρεσία καταγγελιών». «Πόσοι καπνίζουν;» τη ρώτησε ο άνθρωπος στην άλλη άκρη της γραμμής. «Ένας-δύο, ή περισσότεροι;». Αντιμέτωπη με αυτή την ηλίθια απορία (λες και έχει σημασία εάν παρανομούν ένας ή χίλιοι), η φίλη έκλεισε το τηλέφωνο και παραδόθηκε στη χλεύη των άλλων και στη δική της, πικρή σιωπή.
Η απαγόρευση του καπνίσματος που, μας αρέσει - δεν μας αρέσει, είναι νόμος του κράτους, είναι μία ακόμη από τις χιλιάδες «μη αντιμετωπίσιμες» πια, βαριές αρρώστιες αυτού του τόπου και των περισσότερων πολιτών του.
Ένας καλός φίλος, νομικός, λέει ότι η κατάσταση είναι πλέον «μη αντιμετωπίσιμη», επειδή οι παρανομούντες είναι περισσότεροι από τους νομοταγείς. Τι να σου κάνει, φερ' ειπείν, η αστυνομία, για την παράνομη στάθμευση, όταν σε όλους τους δρόμους, και ανεξαρτήτως σηματοδότησης υπάρχουν αυτοκίνητα που είναι σταθμευμένα εκεί όπου δεν πρέπει να είναι; Πώς να αντιμετωπίσεις, πάλι, το φαινόμενο της φοροδιαφυγής, όταν «εμπλέκονται» σ' αυτό οι περισσότεροι εργαζόμενοι πολίτες;
Έχω γίνει κουραστικός τον τελευταίο καιρό «γκρινιάζοντας» συνέχεια για όλους εκείνους που παρκάρουν σε θέσεις αναπήρων, ή κλείνουν ράμπες απ' τις οποίες περνούν τα αναπηρικά καροτσάκια, ή τις ειδικές διαγραμμίσεις στις πλάκες των πεζοδρομίων, για να διευκολύνονται στο περπάτημά τους οι τυφλοί. Δεν θα το αφήσω όμως το θέμα, γιατί αυτή η συμπεριφορά, η γαϊδουρινή, είναι μία από τις μεγαλύτερες προσβολές που μπορεί να αισθάνεται κάποιος, ο οποίος θέλει ακόμα να πιστεύει πως ζει σε έναν πολιτισμένο τόπο. Δεν θα το αφήσω, επίσης, γιατί εκείνοι που είναι υπεύθυνοι για να «κυνηγήσουν» τους παρανομούντες δεν συγκινούνται με μια «πρώτη καταγγελία», και ελπίζουν, βάσιμα τις πιο πολλές φορές, ότι «θα γράψει αυτός, θα γράψουν και πέντε-έξι άλλοι, και θα ξεχαστεί το θέμα».
Η Ελλάδα μας έχει την πιο μεγάλη συλλογή «ξεχασμένων παρανομιών» στον κόσμο. Έχει, επίσης, και τη μεγαλύτερη συλλογή μη κοινωνικά ευαισθητοποιημένων πολιτών. Όλες οι κοινωνίες που προοδεύουν στηρίζονται εν πολλοίς σ' αυτόν ακριβώς τον βαθμό της «κοινωνικής ευθύνης» που έχουν οι πιο πολλοί πολίτες τους - παντού υπάρχουν γαϊδούρια, αλλά είναι λίγα, μειοψηφία, όχι «όλο το κοπάδι».
Η κοινωνική ευθύνη προϋποθέτει τη γενικότερη παιδεία που εμείς δεν διαθέτουμε. Την επικαλούμαστε, λέμε ότι όλα είναι «θέμα της», αλλά δεν την έχουμε. Είναι μία διαρκής «διαδικασία», που σου έρχεται αυθόρμητα, φυσιολογικά - δεν είναι, απλώς, μία καλή χριστιανική πράξη, ή μια ωραία... φιλανθρωπική ενέργεια της στιγμής. Η κοινωνική ευθύνη ενέχει και την έννοια της αλληλεγγύης, που επίσης εδώ είναι ανύπαρκτη. Όταν, κάθε μέρα, εκατό κυρίες που πάνε σε ένα κομμωτήριο στην οδό Χαριλάου Τρικούπη στην Κηφισιά παρατάνε τα αυτοκίνητά τους επάνω στον κύριο αυτόν οδικό άξονα, κάνοντας κόλαση, πολλές φορές, τη ζωή των άλλων που κινούνται σε αυτόν, σίγουρα δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει «αλληλεγγύη» - έννοια άμεσα συνυφασμένη, βεβαίως, και με εκείνη του «σεβασμού».
Πριν 3 χρόνια, θυμάμαι, πέρασα, χάριν ενός δημοσιογραφικού ρεπορτάζ, τρία βράδια στα επείγοντα περιστατικά και σε νοσηλευτικές μονάδες του ΚΑΤ - του νοσοκομείου των τροχαίων, όπως είναι γνωστό σε πολλούς. Διαπίστωσα ιδίοις όμμασι, και άκουσα πολλές φορές όλα αυτά που ήδη ξέρουμε και που κατά καιρούς συζητάμε στις παρέες μας: ότι είναι άπειρες οι οικογένειες της Ελλάδας που έχουν διαλυθεί εξαιτίας τροχαίων που θα μπορούσαν εύκολα να είχαν αποφευχθεί.
Μιλάμε για ανθρώπους - πολλά νέα παιδιά, δυστυχώς - που οδηγούσαν υπό την επήρεια αλκοόλ, που κατανάλωσαν σε νυχτερινά κέντρα. (Σε αυτά τα ίδια νυχτερινά κέντρα, που, για να παρακάμψουν σήμερα την απαγόρευση του καπνίσματος, «σπάνε» τα μαγαζιά τους σε πολλές μικρές «εταιρείες», ώστε να εμπίπτουν στην εξαίρεση των «70 τετραγωνικών», και να πετύχουν κάπνισμα παντού!) Μιλάμε για ανθρώπους, πολλοί από τους οποίους οδηγούσαν χωρίς κράνος ή ζώνη ασφαλείας. Ανθρώπους, τέλος, που «μάλλον πήραν το δίπλωμά τους πολύ εύκολα», όπως μου είπαν πολλοί συγγενείς με τους οποίους μίλησα.
Κοινωνική ευθύνη είναι, επιτέλους, κάποιοι να αντιδράσουν, έντονα και συνεχώς, σε όλα αυτά. Κι ας χαρακτηριστούν γραφικοί!
15 τσιγάρα αρκούν για να βλάψουν τα γονίδιά μας
TΗΕ ΙΝDΕΡΕΝDΕΝΤ , Του SΤΕVΕ CΟΝΝΟR
Ο Δημήτρης και ο Παναγιώτης σε πλήρη δράση.
Σύμφωνα με διάφορες μελέτες που έχουν γίνει το facebook με το sex και τη μπύρα βρίσκεται στη δεύτερη θέση του πίνακα με τα πιο σημαντικά πράγματα ανά τον κόσμο (την πρώτη θέση καταλαμβάνει το ipod ). Άξιο αναφοράς είναι και το αποτέλεσμα της έρευνας που λέει ότι ο μέσος χρόνος που σπαταλάει κάποιος καθημερινά μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή του είναι 20 λεπτά. Ενώ ενδεικτικό της μεγάλης επιρροής που έχει σε όλο τον κόσμο είναι ότι καθημερινά κάνουν αίτηση πάνω από 200.000 άτομα για τη δημιουργία νέου προφίλ. Ο σημαντικότερος παράγοντας που το facebook διατηρείται τόσο καιρό στην επιφάνεια είναι οι φωτογραφίες που υπάρχουν στη σελίδα του κάθε χρήστη (δε θα μπορούσε να είναι και αλλιώς, καθώς από τη μετάφραση του πρώτου συνθετικού του όρου προκύπτει η λέξη πρόσωπο). Στους υπολογιστές του είναι αποθηκευμένες δύο δισεκατομμύρια φωτογραφίες˙ τόσες δεν έχει ούτε το σύστημα συνοριακών ελέγχων των ΗΠΑ, ενώ καθημερινά προσθέτονται νέες (ο μέσος όρος που αντιστοιχεί σε κάθε μέλος είναι 44). Κατά καιρούς το facebook έχει «κατηγορηθεί» για «φακέλωμα», καθώς όλες οι πληροφορίες που εισάγονται αποθηκεύονται, χωρίς να σβήνονται, όταν κάποιος αποφασίσει να σβήσει τη σελίδα του. Επίσης, πολλές εταιρείες βλέποντας ότι οι εργαζόμενοι περνούν πολλές ώρες μέσα στο facebook, επηρεάζοντας αυτό την παραγωγικότητα, τους απαγόρευσαν την είσοδο. Τέλος, το facebook έχει επηρεάσει και τη σεξουαλική σχέση των δύο φύλων. Με αποτέλεσμα η αγαπημένη στάση τους τον τελευταίο καιρό να είναι το 11, κοινώς δύο άτομα παράλληλα ξαπλωμένα χωρίς καμία επαφή.Έτσι, θα συνεχίζονται οι γρήγοροι ρυθμοί της ζωής, περιμένοντας κάποια νέα υπηρεσία, καθώς, μην ξεχνάμε, πως όλα επηρεάστηκαν και κυρίως κούρασαν με το πέρασμα του χρόνου.
Οι άνθρωποι που υποσιτίζονται σε όλο τον κόσμο θα ξεπεράσουν το 2009 το ιστορικό όριο του ενός δισεκατομμυρίου ανθρώπων, ανακοίνωσε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας (FAO). Η επιδείνωση της κατάστασης αποδίδεται στην οικονομική κρίση.
Τα θύματα της πείνας αναμένεται να αυξηθούν φέτος σε παγκόσμιο επίπεδο κατά περίπου 11% στα 1,02 δισ., εκτιμά ο FAO, βασισμένος σε μελέτη της υπηρεσίας Οικονομικών Ερευνών του αμερικανικού υπουργείου Γεωργίας.
«Ποτέ στο παρελθόν δεν έχει συμβεί το ένα έκτο της ανθρωπότητας να είναι θύμα υποσιτισμού» σημειώνει ο FAO σε προκαταρκτική έκθεση του για την έλλειψη διατροφικής ασφάλειας.
«Η σιωπηλή κρίσης της πείνας [...] αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για την παγκόσμια ειρήνη και την ασφάλεια» δήλωσε στη Ρώμη ο γενικός διευθυντής του FAO Ζακ Ντιούφ.
Η κατάσταση αυτή «δεν είναι αποτέλεσμα μιας κακής σοδειάς σε παγκόσμιο επίπεδο», αλλά οφείλεται «στην παγκόσμια οικονομική κρίση, η οποία προκάλεσε ελάττωση των εισοδημάτων και σε απώλειες θέσεων εργασίας, μειώνοντας την πρόσβαση των φτωχών στα τρόφιμα».
Το σύνολο σχεδόν των υποσιτιζόμενων ζει στις αναπτυσσόμενες χώρες, το πρόβλημα όμως είναι αισθητό και στις ανεπτυγμένες, όπου 15 εκατ. άτομα δεν βρίσκουν αρκετά τρόφιμα.
Τα θύματα υπολογίζονται σε «642 εκατομμύρια στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού, 265 εκατομμύρια στην υποσαχάρια Αφρική, 53 εκατομμύρια στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, 42 εκατομμύρια στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική και σε 15 εκατομμύρια στις αναπτυγμένες χώρες».
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό(in.gr)
Νεότερες αναρτήσεις Παλαιότερες αναρτήσεις Αρχική σελίδα
